Sunday, April 14, 2013

Μερικές διεθνείς οικονομικές εξελίξεις


Η ευρωζώνη προχωρά στο σχέδιο της να καλύπτει ότι τρύπες έχουν στους ισολογισμούς τους οι τράπεζες χωρίς άλλα "πακέτα σωτηρίας", χωρίς δηλαδή να τυπώνει πληθωριστικά ευρώ. Από εδώ και πέρα, είναι πλέον και επίσημο ότι "αν έχεις λεφτά στην τράπεζα, είσαι επενδύτης σε αυτή, και παίρνεις και το ανάλογο επενδυτικό ρίσκο". Και επίσης, "αν ως τράπεζα κάνεις λάθος επενδύσεις, μην περιμένεις από την ΕΚΤ να τυπώσει άλλα λεφτά για χατήρι σου, όπως κάνουν οι Αμερικάνοι/Γιαπωνέζοι, κτλ πληθωρίζοντας το νόμισμα τους μέχρι τέλους. Στην ευρωζώνη, το νόμισμα μένει σταθερό, και αν ως τράπεζα κάνεις κακή επένδυση, θα την πληρώσεις εσύ και όσοι είχαν επενδύσει σε εσένα"

Μέτοχοι, επενδυτές και καταθέτες θα σώζουν τις τράπεζες
Οι μέτοχοι, κατόπιν οι επενδυτές και έπειτα οι καταθέτες με ποσά άνω των 100.000 ευρώ θα διασώζουν από το 2015 τις τράπεζες, με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης να χρησιμεύει μόνο ως ύστατη λύση, επισημαίνει ο επίτροπος Μισέλ Μπαρνιέ, σε συνέντευξή του στην Sueddeutsche Zeitung.
Μένει βέβαια να δούμε το εάν και το κατά πόσο αυτά θα εφαρμοστούν - πάντως, εννοείται ότι όσο οι ιδιώτες και οι επιχειρήσεις φτωχαίνουν στην ευρωζώνη, τόσο θα αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που είχαν πάρει και έως τώρα "κινούσαν την αγορά", υποκαθιστώντας το πραγματικό πρόβλημα (δηλαδή τη φυγή του βιομηχανικού κεφαλαίο προς Ασία + τη μείωση του μισθού του εργάτη σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας του). Τα "τοξικά δάνεια" θα συνεχίζουν να υπάρχουν, και μένει να δούμε αν η Γερμανία θα αναγκαστεί τελικά να τυπώσει ή όχι (και αν ναι, πόσο):

Moody's: 8 δισ. χρειάζονται οι πορτογαλικές τράπεζες
Οι πορτογαλικές τράπεζες χρειάζονται άλλα 8 δισ. ευρώ σε κεφάλαια σύμφωνα με συντηρητικά stress tests, αναφέρει η Moody΄s. Στέλεχος του διεθνούς οίκου δήλωσε ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έχουν αυξηθεί περισσότερο από ό,τι αναμενόταν λόγω της ύφεσης που πλήττει τη χώρα.

Ένας πρώην πρωθυπουργός στην Πορτογαλία τάσσεται υπέρ του να κάνουν στάση πληρωμών στα χρέη τους, ή έστω σε κάποια από αυτά, όπως πχ έκανε η Αργεντινή. Αυτό δεν θα λύσει βέβαια όλα τα προβλήματα, διότι μέσα στο σύστημα της διεθνούς αγοράς, η Πορτογαλία θα εξακολουθεί να μην έχει ανταγωνιστική παραγωγή. Παρόλα αυτά, θα γλίτωνε τουλάχιστον τους τόκους που τώρα πληρώνει, με τα νέα δάνεια που παίρνει για να ξεπληρώσει τα παλιά. 

Όμως, η ντόπια άρχουσα τάξη δεν το θέλει αυτό, διότι θα χάσουν λεφτά και οι ντόπιοι τραπεζίτες που κατέχουν και αυτοί πολλά ομόλογα, άσε που μετά θα πρέπει πιθανότατα να βγουν και από το ευρώ, κτλ, που σημαίνει ότι οι πλούσιοι θα χάσουν την αξία των καταθέσεων τους αν γυρίσουν πίσω στο [πληθωρισμένο] εθνικό του νόμισμα. Η Γερμανία το ξέρει ότι οι ντόπιες άρχουσες τάξεις έχουν συμφέρον να παραμείνουν στο ευρώ και γι' αυτό μπορεί και εκβιάζει (ΔΕΝ το κάνουν από υποτέλεια και δουλοπρέπεια, ΔΕΝ είναι δηλαδή αυτός ο βασικός λόγος που τάσσονται με τη Γερμανία. Ο βασικός λόγος είναι επειδή τους συμφέρει το ευρώ, τους συμφέρει να πληρώνονται όλα αυτά τα ατελείωτα δάνεια, και να χρησιμοποιούνται κιόλας ως μηχανισμός για να περάσουν όλες αυτές οι πολιτικές "λιτότητας" ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστική η εθνική τους οικονομία).

Former Portuguese Prime Minister Says "Portugal Cannot Pay Its Debts", Calls for "Argentine-Style Default"
Mário Soares, Prime Minister of Portugal from 1976-1978 and 1983-1985, and the 17th President of Portugal from 1986 to 1996 speaks the truth.  Soares says "Portugal Cannot Pay Its Debts". He calls for an "Argentine-Style Default", and states "The desire please chancellor Merkel is ruining the country."

Για να 'γελάσουμε" και λίγο, αλλά και για να δούμε την ηγεμονία της Γερμανίας στην Ευρώπη, βάζω και την εξής είδηση, με το Λουξεμβούργο αρχικά να γκρινιάζει όταν είδε τι έπαθε η Κύπρος. Στη συνέχεια όμως, επειδή προφανώς πιέστηκε και είδε ότι δε μπορεί να κάνει τίποτα, άρχισε να κάνει παραχωρήσεις, και δεν βγάζει πλέον τσιμουδιά διότι φοβάται ότι θα μπορούσε να πάθει το ίδιο και αυτό (πάντως, το Λουξεμβούργο είναι πιο"ελεγχόμενο" από την Κύπρο, και γεωγραφικά, αλλά και ιστορικά, άσε που εκεί έχει τα λεφτά της [και] η διεθνής "αφρόκρεμα" της αριστοκρατίας, όχι μόνο οι Ρώσοι ολιγάρχες/μαφιόζοι. Οπότε η αντιμετώπιση του Λουξεμβούργου είναι διαφορετική, αλλά πάντως και εκεί έχουμε παραχωρήσεις):

Λουξεμβούργο:Η Γερμανία δεν μπορεί να επιβάλει οικονομικό μοντέλο σε άλλες χώρες
Ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου κατηγόρησε την Τρίτη τη Γερμανία ότι θέλει να ηγεμονεύσει στην ευρωζώνη, προσθέτοντας ότι οι Γερμανοί δεν έχουν το δικαίωμα να λένε στην Κύπρο ποιο οικονομικό μοντέλο θα ακολουθήσει.
"Η Γερμανία δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίσει το επιχειρηματικό μοντέλο που ακολουθούν άλλες χώρες στην ΕΕ" σημείωσε στο Reuters, ο κ. Jean Asselborn.  "Δεν μπορεί υπό το πρόσχημα οικονομικών τεχνικών ζητημάτων να καταπνίγονται άλλες χώρες" τόνισε.
"Δεν μπορεί η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία να λένε ότι χρειαζόμαστε χρηματοοικονομικά κέντρα σε αυτές τις τρεις μεγάλες χώρες και οι άλλοι να σταματήσουν" πρόσθεσε.  "Αυτό ήταν ενάντια στην εσωτερική αγορά και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και αποτελεί αγώνα για την ηγεμονία, το οποίο είναι λάθος και αντιευρωπαϊκό" ανέφερε ο κ. Asselborn.
Λίγες μέρες μετά όμως:

Αρση τραπεζικού απορρήτου από το 2015 στο Λουξεμβούργο
To Λουξεμβούργο θα ανταλλάξει πληροφορίες με άλλες ευρωπαϊκές χώρες για τους ξένους καταθέτες, στο έδαφός του, αρχής γενομένης από την 1η Ιανουαρίου του 2015, δήλωσε ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ανοίγοντας τον δρόμο για άρση του τραπεζικού απορρήτου.
Προβλήματα και στη Σλοβενία, που και αυτή έχει ένα αντίστοιχο "τραπεζοκεντρικό" μοντέλο ανάπτυξης, με ολοένα και περισσότερα δάνεια να υποκαθιστούν ολοένα και περισσότερη βιομηχανική παραγωγή. Αυτό το μοντέλο βασίζεται στην πίστωση, δηλαδή στην μελλοντική παραγωγή πλούτου, που αν περάσει κάποιο χρονικό διάστημα και δεν έχει παραχθεί, τότε τα δάνεια δεν εξυπηρετούνται πλέον, και οδηγούμαστε σε κατάσταση χρεωκοπίας

Slovenia Won't Need Bailout, Premier Says
Slovenia will be able to fix the problems in its banking sector and won't need international aid, its prime minister said Wednesday, as concerns over the country's ailing banks continued to hit demand for Slovenian government bonds.

Εδώ και ένα άρθρο της Wall Street Journal, με το πρόβλημα που θα έχει η Κύπρος: Τώρα που διαλύθηκε η αξιπιστιά του τραπεζικού της συστήματος, θα φύγουν από εκεί τα κεφάλαια, και θα περικοπούν προφανώς στη συνέχεια και οι πιστώσεις/δάνεια, οπότε τέρμα στο real estate, στα δικηγορικά γραφεία, στα συμβολαιογραφικά και σε ότι άλλο υπήρχε τόσο καιρό γύρω απ' αυτά. Πού θα δουλέψει ο κόσμος λοιπόν; 

From Elli Polycarpou's modest stone house, perched in the hills of rural southwestern Cyprus, the country's future looks bleak.
The 80-year-old widow labored for years to send her three children to school so that they could leave this tiny village and find jobs in the city, where in recent decades a burgeoning financial-services industry was helping drive development.
Now that this Mediterranean island nation's banking sector—a cornerstone of its modern economy—has been brought to its knees, Ms. Polycarpou said, she worries what will befall younger generations.
"What are they going to do?" she asked. "Come back to work in the vineyards?"
"When I die," she said, "my sons aren't going to come back to cultivate." As for her grandchildren, she said, "They don't even know where their vineyards are."

Την ίδια ώρα, η συντηρητική βρετανική Telegraph αναρωτιέται σε άρθρο της "πώς γίνεται το ευρώ όχι μόνο να μη διαλύεται, αλλά συνεχώς να μπαίνουν στην ευρωζώνη και νέα μέλη;"

Η απάντηση είναι απλή, και την αναφέραμε εμμέσως πλην σαφώς και πιο πάνω: Οι άρχουσες τάξεις των διάφορων χωρών θέλουν το ευρώ, διότι βλέπουν ότι είναι το μοναδικό νόμισμα που δεν πληθωρίζεται όπως όλα τα άλλα. Αυτό σημαίνει ότι όσοι έχουν λεφτά (κυρίως δηλαδή η άρχουσα τάξη) μπορεί να χρησιμοποιήσουν το ευρώ ως νόμισμα για να αποθηκεύσουν μακροπρόθεσμα τα λεφτά τους χωρίς να πληθωριστούν. Αντίθετα, τώρα που τα εθνικά νομίσματα όλων των άλλων χωρών, από την Πολωνία που θέλει να μπει στην ευρωζώνη έως την Αμερική και την Ιαπωνία, πληθωρίζονται για να διασώσουν τις τράπεζες, οι πλούσιοι που θέλουν ένα μέσο μακροπρόθεσμης αποταμίευσης έχουν πρόβλημα. 

Με το ευρώ, θα λύσουν αυτό το πρόβλημα, ενώ παράλληλα θα αναγκάσουν και την εργατική τάξη να υποφέρει, αναλαμβάνοντας κυρίως αυτή να σηκώσει το βάρος για τα "πακέτα σωτηρίας" (μέσω της "λιτότητας" που θα εφαρμόσουν, ώστε να γίνει και πιο ανταγωνιστική η οικονομία, δηλαδή για να μειωθεί ο μισθός του εργάτη και άρα να αυξηθεί το ποσοστό κέρδους του κεφαλαιοκράτη).

Άσε που, μακροπρόθεσμα, το ευρώ έχει καλύτερες πιθανότητες να βγει νικητής στον "νομισματικό πόλεμο", με το δολάριο να υπερπληθωρίζεται, όπως έχουμε ξαναεξηγήσει. Να λοιπόν γιατί όλες οι άρχουσες τάξεις, σε όλες τις χώρες, θέλουν το ευρώ, ειδικά όσο το βλέπουν να αντέχει, την ίδια ώρα που η Αμερική όλο τυπώνει δολάρια με τη σέσουλα. Στο τέλος, ακόμα και η Αγγλία,, που παραδοσιακά είναι με την Αμερική, θα έχει νομίζω δίλημμα αν θα πρέπει να μείνει με τις ΗΠΑ και το δολάριο, ή θα θα πάει με το ευρώ, διότι πέρα από συναισθηματισμούς και περηφάνια, εδώ μιλάμε για μάχη επιβίωσης, και το δολάριο αργά ή γρήγορα θα "κλατάρει"...

Spoiler:
Despite an ongoing financial maelstrom, the euro hasn’t yet lost a single member, and indeed is continuing to add them. Estonia joined last year, Latvia enters next year and Romania the year after. Meanwhile Monaco, San Marino and Vatican City have concluded agreements allowing them to use it as their official currency. Similar arrangements come into force for Andorra soon. Bulgaria operates a currency board with the euro, while Kosovo and Montenegro have unilaterally adopted it without even being members of the EU. They therefore have no say in policy decisions.
Most astonishing of all, Poland’s prime minister, Donald Tusk, appeared this week to join the queue by suggesting a referendum on the matter. The trade-off here is that by agreeing to the vote he may get the parliamentary majority needed for the constitutional changes deemed necessary for euro membership.
I say “most astonishing of all”, because Poland is actually the best example there is of the merits of giving this economic doomsday machine as wide a berth as possible. Appreciation of the zloty during the boom helped the country escape the loss of competitiveness that afflicted the eurozone periphery, where big influxes of credit from the core caused wages and trade deficits to balloon. By the same token, devaluation allowed Poland largely to avoid the deep slump that engulfed much of Europe when the banking crisis took hold, and to enjoy relatively good economic growth ever since.

 
 Μιας και αναφερθήκαμε στην Αγγλία, έχουν πλέον και εκεί σοβαρά ελλείμματα και χρέη, και όσο οι πιστωτές βλέπουν την Αγγλία να αυξάνει τα χρέη της, και να μην αυξάνει την παραγωγή της, ώστε να τα εξοφλήσει στο μέλλον, χάνουν την εμπιστοσύνη τους [και] σε αυτή.

UK faces Fitch downgrade over debt levels
Britain's credit rating faces another downgrade in the next month after Fitch warned it is reviewing the country's "AAA" status in the wake of the Budget.
Μην ανησυχείτε όμως για τίποτα, διότι στην Αγγλία, όπως και στην Αμερική και στην Ιαπωνία, μπορούμε να καλύψουμε όλες τις ζημιές των τραπεζών...τυπώνοντας χρήμα. Βέβαια, αυτό υποτιμά την αξία του, και άρα όσα κράτη ψάχνουν για να αποταμιεύσουν τα κέρδη τους σε συναλλαγματικά αποθέματα, θα αρχίσουν να το σκέφτονται αν αξίζει να συνεχίσουν να εμπιστεύονται αυτά τα νομίσματα, που διαρκώς πληθωρίζονται, έτσι δεν είναι; Όσο για τους εργάτες, εντάξει, "μια χαρά", αντί να τους κάνουν κατασχέσεις στις καταθέσεις τους, τους πληρώνουν σε νομίσματα που διαρκώς υποτιμούνται. Δηλαδή τους κλέβουν, και μειώνουν και πάλι το μισθό τους, απλά αυτή η μείωση είναι έμμεση και άρα οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουν.

Μάλιστα, σε λίγους μήνες θα αναλάβει την Τράπεζα της Αγγλίας ο πρώην κυβερνήτης της Τράπεζας του Καναδά, και πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, από τον οποίο όλοι περιμένουν..να τυπώσει ακόμα περισσότερες στερλίνες!

Britain's fortunes rest on the Bank’s great money-printing machine
The power of the Bank of England lies in that money-printing machine, which has so far produced an almighty £375 billion. This makes it, by some margin, the most important part of British economic policy – yet it is never mentioned in the Budget, and seldom in Parliament.


Εδώ βλέπουμε και ένα -έστω παλιό- διάγραμμα για την Ιαπωνία, που και αυτή έχει συσσωρεύσει μεγάλα χρέη. Ένα από τα καλά βέβαια που είχε η Ιαπωνία, ήταν η μεγάλη της βιομηχανική παραγωγική βάση. Δηλαδή η Ιαπωνία πάντα παρήγαγε πολλά εμπορεύματα, και άρα μπορούσες να της έχεις εμπιστοσύνη ότι θα κατάφερνε να ξεπληρώσει τα χρέη της, διότι όντως παράγει αρκετό πλούτο. Πλέον όμως, τα εμπορεύματα της δεν τα πάνε και τόοοοσο καλά όσο παλιότερα (πλέον υπάρχει η Κίνα, που παράγει φθηνότερα τα πάντα), και μάλιστα πλέον η Ιαπωνία έχει εμπορικά ελλείμματα αντί για πλεονάσματα όπως παλιότερα (σημαντικό ρόλο έπαιξε πάντως σίγουρα και η Φουκοσίμα). 



Όπως και να έχει, η Ιαπωνία βρίσκεται και αυτή σε δύσκολη θέση, διότι έχει κάνει μεγάλα ανοίγματα, έχει μεγάλα χρέη, και πλέον χάνει τη "μάχη της ανταγωνιστικότητας" με την Κίνα, με την οποία είναι ιστορικά στα μαχαίρια και δε συνεργάζονται (κάθε άλλο), παρά τη γεωγραφική τους θέση με τη μία να είναι δίπλα στην άλλη. Έτσι, η Ιαπωνία αποφάσισε και αυτή να ξαναρχίσει το τύπωμα, και μάλιστα η νέα κυβέρνηση που εκλέχθηκε πρόσφατα, είχε ως κεντρικό σύνθημα "θα τυπώσουμε χωρίς όρια". Και όντως αυτό κάνει, με το γιεν να υποτιμάται, και το χρηματιστήριο να τα πηγαίνει σούπερ (διότι οι τραπεζίτες παίρνουν χρήμα, οι βιομήχανοι ήθελαν να πέσει το γιεν για να μειωθεί έτσι ο μισθός του εργάτη και να γίνουν πιο φτηνές οι εξαγωγές τους, κτλ).

Όλα καλά λοιπόν, ο εργάτης φτωχαίνει, το χρηματιστήριο ανεβαίνει, μια χαρά πάμε! Μόνο που ο υφυπουργός οικονομικών αλλά και ο κεντρικός τραπεζίτης της Ιαπωνίας παραδέχονται ότι το χρέος είναι "μη βιώσιμο", και σε λίγο η Ιαπωνία θα έχει πρόβλημα να βρει αγοραστές για τα ομόλογα της!

«Μη βιώσιμο» χαρακτήρισε το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της χώρας μιλώντας ενώπιον του κοινοβουλίου. Ο Χαρουχίκο Κουρόντα προειδοποίησε μάλιστα ότι εάν χαθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών στη δημοσιονομική υγεία της Ιαπωνίας τότε θα υπάρξει «πολύ αρνητικός αντίκτυπος» στην οικονομία.
Mr Yen cautions on Japan's 'unsafe' debt trajectory
 "A debt ratio of 245pc of GDP is not really safe, and it is not happening because we are investing," said Takehiko Nakao, Japan's 'Mr Yen' or vice finance minister in charge of the exchange rate. 
Mr Nakao said the scope for further fiscal stimulus is running out and the country must restore public finances to a sustainable path by the middle of the decade. "We can't continue to expect people to lend money to us," he told The Daily Telegraph.


Ακόμα και η Αμερική επενέβη, έστω και "διακριτικά", μιας και η Ιαπωνία είναι βασικός της σύμμαχος. Στην πραγματικότητα όμως, όλοι οι ιμπεριαλιστές, ακόμα και αυτοί που έουν προσωρινά συμμαχήσει, πλακώνονται διαρκώς μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει τι. Με την κίνηση που έκανε η Ιαπωνία να τυπώσει τόσα πολά γιεν, έριξε την ισοτιμία του νομίσματος της, κάνοντας τις δικές της εξαγωγές πιο φτηνές. Αυτό δεν άρεσε προφανώς στην Αμερική που και αυτή τυπώνει χρήμα ώστε να τα δώσει τα φρέσκα αυτά δολάρια στις τράπεζες, και παράλληλα να μειώσει έτσι το μισθό του εργάτη, και να τονώσει την ανταγωνιστικότητα των δικών της εξαγωγών. Τώρα ήρθε η Ιαπωνία και έκανε το ίδιο πράγμα, τυπώνοντας όμως αναλογικά πιο πολύ χρήμα.

Αυτού του είδους οι εμπορικοί-νομισματικοί πόλεμοι είναι μια μορφή προστατευτισμού, με τον κάθε ιμπεριαλιστή να προσπαθεί να προωθήσει τις δικές του εξαγωγές σε βάρος του άλλου. Αυτές οι συγκρούσεις όμως οδηγούν σε μια κατάσταση "αμοιβαίας καταστροφής", διότι αναγκάζουν τον κάθε ιμπεριαλιστή να τυπώνει ολοένα και πιο πολύ χρήμα, ώστε ο ένας να ξεπεράσει τον άλλο. Τελικό αποτέλεσμα είναι να υπερπληθωριστούν αυτά τα νομίσματα, διότι τυπώνονται σε μεγάλες ποσότητες, χωρίς να αντιστοιχούν σε κάποια μελλοντική παραγωγή πλούτου.


U.S. Warns Japan on Yen 
The Obama administration used new and pointed language to warn Japan not to hold down the value of its currency to gain a competitive advantage in world markets
In its semiannual report on global exchange rates, the U.S. Treasury on Friday also criticized China for resuming "large-scale" market interventions to hold down the value of its currency, calling it a troubling development. The U.S. stopped short of naming China a currency manipulator, avoiding a designation that could disrupt relations between the world powers.

No comments:

Post a Comment